ورود مسلمانان به اسپانیا، برآمدن تمدنی را موجب شد که یکی از غنی‌ترین فرهنگ‌های جهان و زیباترین چشم‌اندازهای اروپا را از خود بر جای گذاشت. آندلس [Andelusia]، در جنوب اسپانیا، با درختان نارنج و آفتاب داغ‌اش، پذیرای میلیون‌ها گردشگری است که هر سال به این سرزمین سفر می‌کنند. با دارالترجمه اسپانیایی کتیبه همراه شوید تا شما را در یک سفر رویایی به دیار آتش و هنر ببریم.
اندلوسیا، امروز یکی از مناطق هفده‌گانه اسپانیا است که با بیش از 8 میلیون نفر جمعیت، پرجمعیت منطقه‌ی این کشور به شمار می‌رود. پایتخت این ایالت، سویل (سویا) است و از گرانادا، کوردوبا، و مالاگا می‌توان به عنوان دیگر شهرهای مهم آن نام برد. این منطقه با توجه به جاذبه‌های فراوان توریستی‌اش از گردشگرپذیرترین بخش‌های اسپانیا به شمار می‌رود. در اندلوس می‌توان به بازدید از قلعه‌های رومی تا مسجدهای اسلامی و کلیساهای مسیحی رفت و در کنار آنها تجربه‌ی دیدن سازه‌های مدرنی چون متروپول‌پاراسول را نیز به دست آورد. همچنین یکی از معروفترین سواحل اسپانیا به نام «کاستا دل سول» در این منطقه واقع شده است که روزانه هزاران نفر را به سوی خود می‌کشاند. روستاهای سفید اندلس نیز در جهان شهره‌اند، در کوچه‌پس‌کوچه‌های این روستاها می‌توان به گلدان‌های قرمز و بنفشی که از پنجره‌ها آویخته شده‌اند نگریست و از زیبایی آنها لذت برد. این منطقه دو تن از بزرگترین نام‌های اسپانیایی را در خود پرورش داده است، پابلو پیکاسو و فدریکو گارسیا لورکا که هر یک سهمی عظیم در رشد هنر پس از خود دارند. غذاهای آندلس نیز معروف‌اند و ذائقه هر کسی را قلقلک می‌دهند. لذت چشیدن آخوبلانکو در یک صبح اندلسی را هرگز نمی‌توان از یاد برد.
آنچه اندلس را به یک نقطه متمایز در کل اروپا تبدیل کرده است، دوره‌ای طولانی است که مسلمانان بر آن حکم رانده‌اند. در تاریخ اسپانیا، دوره حکومت مسلمانان بر این سرزمین بسیار پرشکوه است. آنان اعرابی بودند که با گذر از تنگه جبل‌الطارق، خود را وارد اروپا کردند و برای بیش از 761 سال بر آن فرمانروایی نمودند. فتح این سرزمین توسط «طارق بن زیاد» در سال 711 میلادی صورت گرفت که فرمانده‌ای جسور و باهوش بود. اوج دوران مسلمانان در اسپانیا در زمان خلیفه‌گری «عبدالرحمن سوم» نمود داشته است و شهرهای قرطبه، غرناطه و سویل یادگارهای بسیاری از آن دوران را در خود جای داده‌اند. او از خاندان بی‌امیه بود و خود را امیرالمومنین می‌خواند. درگیری‌های داخلی اما مانع تداوم این امپراطوری شد و سرانجام در سال 1031 میلادی به فروپاشی انجامید. پس از آنان مسلمانان به صورت پراکنده بر بخش‌های گوناگونی از آندلس حکمرانی کردند. با توجه به اینکه مسلمانها، آزادانه حضور دیگر عقاید در سرزمین‌شان را می‌پذیرفتند، مسیحیان ساکن در این منطقه به راحتی با آنها همراهی می‌کردند و مشروعیت آنان راپذیرفته بودند. تا جاییکه «ال‌سید» از بزرگترین فرماندهان نظامی مسلمانان، یک مسیحی بود. با این وجود فشارهای بسیاری از سوی دیگر نقاط اروپا برای بیرون‌راندن مسلمانان از این سرزمین وجود داشت که سرانجام به دلیل ضعف در فرماندهی اندلوسیان، به ثمر نشستند. مرابطون، موحدون و نصریه از مهمترین حکومت‌های آن دوران بودند. سرانجام در سال 1491 میلادی، از سمت شمال اسپانیا، مسیحیان دیوارهای فروریخته‌ی مسلمانها را درنوردیدند و آخرین ضربه‌ها را وارد آوردند و آنان را از شبه‌جزیره ایبری بیرون کردند.
گرچه تسلط سیاسی اسلام از میان رفت، اما ریشه‌ی فرهنگی که بر جای ماند به حدی عمق داشت که هرگز از میان نرفت. حضور مسلمان در اسپانیا بسیار موثر و سازنده بوده است. آنها در زمینه معماری و شهرسازی آثار درخشانی از خود برجای گذاشته‌اند. قصر الحمرا، مسجد جامع کوردوبا و مدینه‌الزهرا از جذاب‌ترین آنها است. از سوی دیگر با حمایت از دانشمندان و هنرمندان، به شکوفایی در عرصه‌های علم و هنر دست یافتند. هنر اسلامی با تزئینات ظزیف و نقش‌های پیچیده‌اش در اندلس به اوج خود می‌رسد. موسیقی فلامنکو نیز که از نمادهای اسپانیا شناخته می‌شود، ریشه در فرهنگ این دوران دارد. زریاب، اندیشمندی ایرانی بود که سازی با خود را در همین زمان به اندلس برد و با توسعه آن گیتار را ابداع کرد. اما شاید مهمترین تاثیر مسلمانان بر تاریخ را باید نهضت ترجمه دانست. آنان با ترجمه‌ی متون علمی و فلسفی از یونان باستان، موجب ماندگاری این آثار در طی تاریخ شدند، در غیر اینصورت از افلاطون و ارسطو، امروز تنها یک نام بیشتر برجای نمانده بود. جالب است بدانید که آنچه امروز از متون فلسفی و تاریخی یونانیان برجای مانده، در واقع ترجمه‌هایی است که از زبان عربی صورت گرفته و کتابهای اصلی از بین رفته‌اند. اندلس نمادی از تلفیق و همنشینی مسیحیت و اسلام است. در جای جای این سرزمین می‌توان نشانه‌های چنین هم‌آغوشی زیبایی را پیدا کرد که جهان امروز به شدت نیازمند آن است.
